Jóhannes úr Kötlum skrifaði trílógíuna um Vesturfarana um miðbik síðustu aldar. Þær voru gefnar út á árunum 1949–1951, ein bók á hverju ári og fjalla um . Það sem vekur ekki síst athygli við lestur bókanna er ríkidæmi tungumálsins sem þær eru ritaðar í – en við nútímafólk virðumst sitja uppi með aðeins þriðjung af þeirri málfarsarfleifð sem hér var við lýði fyrir nokkrum áratugum.

Kannski er ein af ástæðunum fyrir því að gefa þessar bækur út aftur ekki síst öll þau orð og orðasambönd sem við skiljum ekki í textanum en voru lifandi í íslensku fyrir 70 árum.
Við tölum sífellt um að vernda tungumálið en þær aðhaldsaðgerðir stjórnvalda sem verið hefur beitt síðastliðin 60 ár virðast einungis hafa haft þau áhrif að tungumálið okkar er að deyja.